مقایسه تنفس دیافراگمی با تنفس سینهای
مقایسه تنفس
آنچنان که در مطالب پیشین آمد، بهترین تنفس برای تولید صوتِ سالم و بدون آسیب، تنفس به روش دیافراگمی است.
در باره فایده های تنفس دیافراگمی می توانید به پست “اهمیت تنفس دیافراگمی” بروید.
در این پست می خواهیم مقایسه ای کوتاه میان تنفس دیافراگمی با تنفس از راه قفسه سینه انجام دهیم.
در پایان نتیجه گیری لازم را ارائه می کنیم.
۱- انقباض (سفت شدن) ماهیچهها
-
تنفس قفسه سینهای
عمل دم با صرف انرژی ماهیچه های تنفسی بین دنده ای و ماهیچه های اسکلتی نردبانی و سینه ای همراه است و هوا به این وسیله به درون ریه مکیده می شود.
بر اثر ایجاد فشار منفی داخل ریه نسبت به هوای بیرون، حفراتی در فاسیای بین ماهیچه های گردن دیده می شود.
در این حالت قفسه سینه حجیم تر و پیش آمده تر و شکم تخت تر می شود و حفرات گردنی نشانه ی حبس نفس است.
در بازدم نیز خروج هوا از ریه فقط بر اثر اختلاف فشار درون ریه که نسبت به هوای بیرون بیش تر است، صورت می گیرد که پدیده ای مکانیکی است.
-
تنفس دیافراگمی
عمل دم با شل شدن تمام ماهیچه های اسکلتی و نیز ماهیچه های شکم و دیافراگمی همراه است.
در این صورت محتویات شکم تحت کشش جاذبه به سمت جلو و پایین حرکت می کند و فضای طولی قفسه سینه بیش تر می شود؛ بنابراین هوای داخل ریه رقیق شده و هوا بر اثر اختلاف فشار به سرعت وارد ریه می شود.
در بازدم نیز با انقباض دیافراگم به سمت داخل ریه، هوا از ریه خارج می شود.
در تنفس دیافراگمی، بر خلاف تنفس قفسه سینه ای، عمل دم غیرفعال و بر اثر نیروی جاذبه است و بازدم فعال است و در نتیجه کار ماهیچه ی دیافراگم انجام می شود.
همچنین در تنفس قفسه سینه ای مؤثر و عمیق، در هر بار دم شکم فرو می رود و قفسه سینه برآمده می شود و انقباض گسترده ی ماهیچه های گردن و قفسه سینه را به همراه خواهد داشت؛
اما بر عکس، در دم دیافراگمی، شکم برآمده و در بازدم فرو رفته می شود و قفسه سینه، چه در دم و چه بازدم، هیچ حرکتی ندارد و باید شُل و بدون انقباض باشد.
۲- تأثیر بر نای و حفره های گردن
در تنفس قفسه سینه ای، قُطر نای تغییر می کند، اما در تنفس دیافراگمی تغییری ندارد.
همچنین در عمل دم هیچ گونه فرو رفتگی در حفرات گردن دیده نمی شود؛
حتی در بازدم، حفرات گردن باد کرده تر به نظر می رسند.
در بازدم دیافراگمی باید از عمق حفره ی فرو رفته جلوی گردن و جناغ سینه کم شده و محو شود.
۳- صدای تنفس
تنفس قفسه سینه ای بر اثر پُرفشاری هوای دمی و بازدمی، تهاجمی است.
در این نوع تنفس صدای نفس کشیدن بر اثر سایش هوا به جداره های راه هوایی شنیده می شود؛
اما تنفس دیافراگمی، دم و بازدم کم فشار و بدون صداست.
۴- وضعیت حنجره در هنگام تنفس
در تنفس قفسه سینه ای، نای و حنجره شرایط مناسبی برای تولید صوت ندارند؛
زیرا شدت وزش باد در دم و بازدم زیاد است و باعث خشکی مخاط آن ها می شود و برای ارتعاش تارهای صوتی مناسب نیست.
همچنین انقباض ماهیچه های گردنی مانع آزاد بودن نای و حنجره می شود.
اما تنفس دیافراگمی برای تولید صوت، ایده آل است؛
زیرا شدت دم و بازدم، یکنواخت و کم فشار است و چون ماهیچه های گردن انقباض ندارند، نای و حنجره نیز تحت فشار نیست و حرکت دیواره ی حنجره، محدود نمی شود.
۵- دیافراگم، همیشه فعال!
تنفس قفسه سینه ای به سن، جنس و قدرت بدنی فرد وابسته است.
هر چه سن بالا برود، در صورت انجام ندادن مرتب تمرینات ورزشی، ماهیچه ها تحلیل می روند و از قدرت آن ها کاسته می شود؛
در نتیجه این گونه تنفس، فرد را خسته می کند؛در آوازخوانی نیز انرژی زیادی از فرد می گیرد.
اما در تنفس دیافراگمی تنها ماهیچه ی فعال، دیافراگم است که بسیار قدرتمند است و در طول حیات فرد به خوبی کار می کند و در تمام سنین فعال است.
پس، خوانندگانی که در میان سالی در آوازخوانی دچار مشکل می شوند و احساس خستگی می کنند باید به این موضوع توجه داشته باشند.
افرادی که در سنین میانسالی و پیری، هنگام آواز یا صحبت کردن صدایشان می لرزد،
باید توجه داشته باشند که بخشی از این مشکل مربوط به اشکالات نوع تنفس آن هاست
و بخشی ناشی از کمبود انرژی برای ارتعاش مناسب تارهای صوتی و بخشی نیز مرتبط با پیر شدن تارهای صوتی و دستگاه صوتی است.
نتیجه گیری
با توجه به مطالبی که گفته شد، تنفس دیافراگمی دارای مکانیسمی است که می توانید آن را به راحتی و بنا بر اراده انجام دهید و بهترین شیوه برای تولید صوتِ سالم و به دور از آسیب های تنفسی به شمار می آید.
کافی است هنگام دم، همه ی ماهیچه های بدن را شُل کنید و اجازه دهید محتویات شکم بر اثر نیروی جاذبه به سمت پایین و جلو حرکت کنند.
حالت ایستاده برای این کار بهتر از حالت نشسته است.
در بازدم نیز محتویات شکم با انقباض دیافراگم و کمی انقباض ماهیچه های شکمی، به تدریج به جای اولیه ی خود باز می گردند و شکم فرو می رود.
در تمام مدتی که چنین تنفسی دارید، توجه داشته باشید که ماهیچه های قفسه سینه، گردن، سر و صورت شُل و بدون انقباض باشند.
بیشتر بخوانید: چگونه برای دویدن، نفس بکشیم؟
2 دیدگاه
به گفتگوی ما بپیوندید و دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید.
خیلی عالی و واضح توضیح دادید ممنون از مطلب خوبتون
درود بر شما